Lampy elektryczne

Początkowe lata XX wieku były jednymi z najbardziej śmiercionośnych w historii górnictwa w Stanach Zjednoczonych, ponieważ zapotrzebowanie industrializującego się społeczeństwa stworzyło zwiększone zapotrzebowanie na węgiel. W 1909 roku odnotowano 20 katastrof górniczych, najwięcej w historii. W 1910 roku odnotowano 25 katastrof górniczych (metali/niemetali i węgla). Kopalnia węgla Monongah w Zachodniej Wirginii była miejscem największej katastrofy górniczej w historii USA w 1907 roku, w której odnotowano 362 zgony. Ta katastrofa skłoniła Kongres do utworzenia amerykańskiego Biura Górnictwa w celu poprawy warunków pracy w całym kraju.

To właśnie te narastające katastrofy skłoniły inżyniera górniczego Johna T. Ryana Sr. i George'a H. Deike do założenia w 1914 roku Mine Safety Appliances Company (MSA). Zwerbowali oni Thomasa Edisona, aby pomógł im stworzyć niezawodną i bezpieczną elektryczną lampę czołową. Elektryczność była dostępna w domach od lat, ale zastosowanie oświetlenia elektrycznego w kopalniach było trudniejszym przedsięwzięciem ze względu na wysokie koszty okablowania.

Rozwiązaniem tego problemu był akumulator zaprojektowany przez Edisona. Lampa czołowa Edisona składała się z akumulatora zamkniętego w samozamykającej się stalowej obudowie noszonej na pasie górnika. Elastyczny przewód prowadził do lampy czołowej, a jego wejście do akumulatora było chronione elastyczną stalową osłoną. Akumulator mógł zasilać lampę o mocy sześciu świec przez 12 godzin i był ładowany pod koniec zmiany górnika. Środki bezpieczeństwa w żarówce obejmowały natychmiastowe odłączenie styków elektrycznych w przypadku uszkodzenia żarówki, co chłodziło żarnik wolframowy do takiego stopnia, że nie zapalał on żadnych łatwopalnych gazów w powietrzu.

                         Edison z lampą (Zdjęcie: Edison National Historic Site)

Firma MSA Company później produkowała hełmy zoptymalizowane pod kątem lampy czołowej Edisona, z mocowaniem z przodu na lampę i prowadnicą z tyłu na kabel, co pozwalało górnikowi swobodnie się poruszać bez żadnych przeszkód ze strony przewodu biegnącego od akumulatora do żarówki. Hełmy górnicze Bullard “Hard Boiled” zawierały również skórzane mocowanie, które mogło pomieścić lampę karbidową lub elektryczną, z prowadnicą przewodu z tyłu kapelusza. Przykład tej lampy czołowej można zobaczyć po lewej stronie. Zanim przepisy bezpieczeństwa wymagały hełmów, górnicy nosili lampy elektryczne zarówno na płóciennych czapkach, jak i twardych hełmach.